Lyrics of Sadguru Shree Runadnyapak Stotra from album Sadguru Shree Aniruddha Runadnyapak Stotra

सद्गुरु श्रीअनिरुद्ध ऋणज्ञापक स्तोत्र

अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो॥
चौऱ्याऐंशी लक्ष योनींत फिरलो
शेवटी मानवाच्या जन्मासी आलो
तरीही मी तुझ्या कृपेस पात्र झालो
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

जन्मान्तरी मी किती पाप केले
या जन्मीही तेचि गिरविले
मज तू तरीही जवळी घेतले
अधमाधम मी तुझा भक्त झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

कधी न घडली सत्संग, सेवा
कधी न स्मरलो देवाधिदेवा
कधी ना मिळाला जीवा विसावा
तुझ्या दर्शने मी सुखात न्हालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

मन्युष्यदेही पशुचीच वृत्ती
सदैव दैत्यासम ही आसक्ती
नाही विवेक, नाही विरक्ती
असा पतित मी तव नामेचि तरलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

सदा प्रेयविषयी लोलुप झालो
श्रेयासी तेणे परामुख झालो
असा शत्रु माझा स्वये मीच झालो
तेवोपदेशे सावध आजि झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

रसातिलोलुप माझी ही रसना
कठोर बोलून दुखवी जनांना
सदैव वदते असत्य वचना
तुझे नाम घेता वाक्शुद्ध झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

मनात येती विकल्प नाना
वैषयिक गुंता सुटता सुटेना
स्थैर्य आणि शक्ती, मना मिळेना
तुझे ध्यान करिता मनी समर्थ झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

वृथा चोज करुनि पोसले हे शरीर
काये न केले मी परोपकार
किती भोगपंकात रुतलो गंभीर
तुझ्या चरणस्पर्शे आज मी उद्धरलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

कुतर्कयोगे मती भ्रष्ट झाली
यथासंचिते ती विपरीत झाली
अतीचिकित्सेत ती व्यर्थ शिणली
तू ठेवता हात स्थितप्रज्ञ झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

बुद्धीच्या मदाने उन्मत्त झालो
वितंडवादात अडकूनी गेलो
मीच तो शहाणा ऐसे समजलो
आज तव कटाक्षे अहंशून्य झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

जोपासिला मी किती अहंकार
विवेक विझला, दाटला अंधकार
गुंता तमाचा विणला सभोवार
तुझ्या दिव्य तेजे प्रकाशी उजळलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

सेवा न घडली मातापित्यांची
दुरुत्तरे हृदये दुखवली मी त्यांची
गाठली मी सीमा कृतघ्नतेची
असा कृतघ्न मी तव पायाशी आलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

गुरुवरिष्ठांस अवमानिले मी
आप्तेष्टमित्रांस निर्भर्त्सले मी
स्वतःचेच म्हणणे केले खरे मी
असा दुष्ट मी तव दर्शनासी आलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

परदुःख पाहूनी दाटला न ऊर
आले न माझ्या नयनात नीर
किती निर्दयी मी होतो कठोर
तरी तुझ्या दयेच्या छायेत आलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

आहार, निद्रा, भय कामी बुडालो
मी पुच्छविहीन पशूच बनलो
फिरता फिरता तुझ्या दारी आलो
तुझ्या दारी येताच माणूस झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

किती आधिव्याधी तू केल्यास शांत
रक्षिलेस मजला घोर संकटात
विसरलास ना मला तू अहोरात
स्मर्तृगामी बापू, दत्तगुरु ओळखलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

वाहे प्रेमगंगा तुझ्या महाद्वारी
नवस्वरात वाजे तुझी भक्तिबासरी
अज्ञानछेत्रा तूच त्रिपुरारी
अनिरुद्धरूपे हरिहरास भेटलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

तुला दोन पैसे देता मी सत्वर
तू नऊ रुपयांचा दिलास हार
न कळे असा कसा बापू सौदागर
उलटी तुझी खूण हे मी समजलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

नावाचा योगीन्द्र पण मी करंटा
मजसाठी का तू सोसतोस तोटा
खरोखर देवाहून सद्गुरुच मोठा
अकारण करुणा तुझी अनुभवलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

जसे चिडीच्या पायास दोर
बांधूनी आणिती तिजला समोर
तसेच मज तू ओढले खरोखर
तुला काळजी माझी हे मी उमगलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

तुझ्या प्राजक्तापुढे फिका कल्पवृक्ष
दे ठाव गुरुपदी, नको स्वर्ग रुक्ष
तुझ्या पायी राहीन, नको मजसी मोक्ष
मला तू हवास, हेच मागण्यास आलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

तुझे नाम गाऊ, कीर्तनात नाचू
तुझ्या चरितातील अमृतकण वेचू
भवार्णव लंघूनि तुझ्या दारी पोचू
तुझ्या नामनौकेत मौजेत बैसलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

तू आणि मी बापू, मिळता स्वभावे
साहजिक अद्वैत घडूनी यावे
अशक्य ते शक्य तूचि घडवावे
तुझ्या अनंत लीला पाहण्यात रमलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

उठल्या कितीही विकल्पलहरी
विरून जातील धरिता सबूरी
पाय सद्गुरुंचे सोडू नये तरी
गुरुपायी सारे उपाय लाधलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

मी यत्न करीता मज उद्धारासाठी
उभे घेऊनि बापू दुधाची वाटी
किती बापू भक्तार्थ करती अटाटी
भक्तवत्सला तुज मी शरण आलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

टेकता मी माथा तुझिया पायाशी
प्रेमे  तू धरिसी मजला पोटाशी
जशी माय सांभाळी निजबालकासी
बापू जगदंबे, मी तुझा बाळ झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

चमत्कार घडविसी असंख्य वेळा
परि तू राहसी नामानिराळा
कोण जाणे तुझी अपरंपार लीला
जगद्गुरु कृष्णा, मी तुझा गोप झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

मनी स्थापिले भावसिंहासनास
पायघड्या म्हणूनि अंथरीला ध्यास
प्रतिष्ठित व्हावे विनंती आपणास
बापू विराजीत होता सुखावलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

मदर्थ झटतो किती बापू माझा
योगक्षेम वाही वैकुंठराजा
सांग कसा होऊ उतराई तुझा
स्मरूनी ऋणांना तुझी वहाण बनलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

तुझी वहाण होण्यात माझाच स्वार्थ
सोपविला तुज मी भारचि समस्त
पुरविला मद्हेत तू होऊनी मुदित
त्वत्कृपे स्वार्थात परमार्थ साधलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

सद्गुरु हा चंद्र असे पौर्णिमेचा
बाधे न क्षय ज्या कलादिकांचा
सदा वर्षतो रस भक्तिसुधेचा
गुरुपूर्णचंद्राचा मी चकोर झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

गुरुपौर्णिेची तिथी ही पवित्र
बरसावे गुरुऋण स्मरूनी नेत्र
फिटे न गुरुऋण करू स्मरणमात्र
नित्य मी गुरुऋणी गुरुरंगी रंगलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

गुरुची कृपा हीच गुरुपौर्णिमा हो
प्रतिक्षणी आम्हा अनुभव लाहो
गुरुच्या ऋणांचे अखंड स्मरण राहो
गुरुमाऊलीच्या ऋणी मी बुडालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

गुरुदक्षिणा मी तुला देऊ काय
चराचर व्यापून उरती तुझे पाय
माझे तरी काय तुझ्याशिवाय
तुझा मी तुझ्यातच समर्पित झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

येई बा बापू, नको वेळ लावू
तुझ्या विरहाने व्याकुळला जीवू
प्रेमे दोन अश्रू तुझ्या पायी वाहू
हे कृतज्ञतेचे तीर्थ मधुर प्यालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

अडाणी मी उपमा तुला काय देऊ
तुझे स्तवन कोणत्या शब्दात गाऊ
त्यापेक्षा तुझे पाय धरूनी ठेवू
हेच एक आम्ही करूनी निमालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

एक परवलीचा आमुचा असे शब्द
हृदयात आमुच्या असे एक साद
अनिरुद्ध अनिरुद्ध हेच आम्हा ब्रीद
अनिरुद्ध म्हणता भागवती झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

अनिरुद्ध अनिरुद्ध आमुचा जपतपू
तुझे नाम घेता नासती षड्-रिपू
ऐसा जनार्दन अनिरुद्ध बापू
अनिरुद्ध नामे अभयदान पावलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

महायती तू महाप्राण बापू
महाविष्णू तू परमशिव बापू
जगदम्ब तू सद्गुरुतत्त्व बापू
सर्वत्र मी तुझे रूप पाहू लागलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

कर्दळीवनीचा वटवृक्ष बापू
सद्गुरुस्थानीचा निम्बवृक्ष बापू
सद्गुरुतत्त्वाचे प्राकट्य बापू
पटता तुझी खूण मी गहिवरलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

बापू एक माझी विनंती परिसावी
गुरुचरणऋणी मज नित्य ठेवी
कृपा सर्वांवर ऐशीच रहावी
मी गुरुकृपेचा याचक एक झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

तुझे वाक्य आमुचे महाकाव्य होवो
तुझे प्रेम चित्ती उसळूनी येवो
मी तुझा, तू माझा, दाटो हा भावो
तुझ्या चरणांशी एकरूप झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

गुरुऋणज्ञापक हे स्तोत्र गाई
तो गुरुपदीचा रहिवासी होई
अनन्यत्वे त्यास गुरुराज पाही
गुरुस्फूर्तीने मी सत्य तेच वदलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

अनिरुद्ध स्वये ही स्तोत्रजान्हवी
भक्तोद्धारार्थ मन्मुखे वदवी
योगीन्द्र हा दास अक्षरे गिरवी
गुरुचीच गरिमा गिरवीत गेलो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥
अनिरुद्धा, तुझा मी किती ऋणी झालो ॥

इति श्रीसद्गुरुऋणज्ञापकस्तोत्रं सम्पूर्ण् ।
सद्गुरु श्रीअनिरुद्धार्पणमस्तु ॥
॥ शुभं भवतु ॥